Missie: bestrijding van woningnood onder mijnwerkers, oprichter Ons Limburg
Oudere Limburgers spreken nog steeds met waardering over monseigneur ‘doctor’ Henri Poels (1868-1948). Deze gepromoveerde priester, gedwongen zijn wetenschappelijke carrière af te breken vanwege onenigheid over verklaringen van de bijbel, werd in 1910 aalmoezenier sociale werken voor de Mijnstreek. De bestrijding van de woningnood was zijn belangrijkste missie. Door de groei van de mijnen en de komst van arbeidsmigranten waren er te weinig woningen. Poels wilde voorkomen dat de mijnwerkers het zelfde lot wachtte als de Maastrichtse arbeiders. Daar woonden meer dan 70 gezinnen samen in nog geen 40 kamers: een complex gebouwd door een Maastrichtse grootindustrieel. In 1917 riep Poels in zijn ‘Noodkistrede’ de rijken op hun verantwoordelijkheid te nemen voor de huisvesting van de mijnwerkers. Het was overigens ook een beschavingsoffensief van de RK-kerk die vreesde voor de zeden als mannen en vrouwen zo dicht bij elkaar woonden als in Maastricht.
Poels richtte in 1912 Ons Limburg op en startte daarmee de professionalisering van de Nederlandse volkshuisvesting. Deze Limburgse koepel voor woningcorporaties werd uiteindelijk een van de voorlopers van Aedes. De eerste woningbouwvereniging die Ons Limburg oprichtte, is Woningbouwvereniging Hoensbroek (rechtsvoorganger van de huidige corporatie Woonpunt).
De kolonie (met een klemtoon op de ‘ie’) Slakken-Horst-Metten is het eerste project van Woningbouwvereniging Hoensbroek. Hier werden vooral mijnwerkersgezinnen gehuisvest uit het buitenland - Polen, Italië, Marokko - en van buiten Limburg, uit Drenthe en Friesland. Van de bijna 300 woningen die tussen 1913 en 1922 zijn gebouwd, staan er nog zo’n 200.
De kolonie was en is nog steeds een sociaal sterke wijk. Sommige bewoners wonen er al meer dan 50 jaar. Na de sluiting van de mijnen is de wijk in 1978 onder begeleiding van de bewoners gerenoveerd. De saamhorigheid is groot. ‘Koempels’ - de mijnwerkers - waren onder de grond afhankelijk van elkaar, op leven en dood. Dat zorgt voor echte integratie. De Polen, Italianen, Marokkanen én Drentenaren en Friezen waren voor de Limburgers en elkaar geen buitenlanders, maar koempels.
overzicht huisvesters 
