Ina van Berckelaer-
Onnes

> Naar het overzicht Onze auteurs

Ina van Berckelaer-Onnes (1942) studeerde klinische en orthopedagogiek aan de universiteit van Leiden. Na haar afstuderen in 1967 werd ze medewerker bij de afdeling orthopedagogiek van die universiteit. Ze promoveerde in 1979 in Utrecht op het proefschrift Vroegkinderlijk autisme: een opvoedingsprobleem. In de periode 1983- 1985 werkte Van Berckelaer bij de afdeling psychologie van het Glenrose Hospital in Edmonton, Canada. In 1985 keerde ze terug in Leiden, waar ze zes jaar later benoemd werd tot bijzonder hoogleraar orthopedagogiek. In 2001 werd deze post omgezet in een gewoon hoogleraarschap met als leeropdracht orthopedagogiek, in het bijzonder orthopedagogische hulpverlening aan kinderen en jeugdigen met ontwikkelingsstoornissen.
Ina van Berckelaer-Onnes omschrijft kinderen met een ontwikkelingsstoornis als uitermate kwetsbaar. Zij, maar zeer zeker ook de ouders hebben specifieke hulp nodig. Autisme is een neurobiologische stoornis die vergaande consequenties heeft voor opvoeding en onderwijs, stelt Van Berckelaer.
Mede door het pionierswerk van Ina van Berckelaer-Onnes wordt autisme in brede kring als orthopedagogische vraagstelling erkend en bestudeerd. In 2005 ontving Van Berckelaer-Onnes de Piet Vroon Prijs voor de manier waarop ze de resultaten van wetenschappelijk onderzoek toegankelijk heeft gemaakt voor een breed publiek.
Ina van Berckelaer-Onnes werd bij haar emeritaat in juni 2007 benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau.