21-11-2013 → In Rotterdam heeft een vrouw ongeveer tien jaar dood in haar huis in de Jan Porcellisstraat gelegen. 
21-11-2013 → Derde Mulock Houwer-lezing door Herman Baartman over: Eigen kracht, daadkracht en solidariteit.
21-11-1980 → POP-Congres (Progressieve Ontwikkelingen in de Psychologie) trekt meer dan 1000 belangstellenden.
- Home
- Overzicht
-
- Sociaal werk - Algemeen
- Zorg voor de jeugd
- Maatschappelijke opvang
- Geestelijke gezondheidszorg
- Gehandicaptenzorg (vb)
- Maatschappelijk werk
- Vrouwenopvang
- Reclassering
- Volkshuisvesting
- Verslavingszorg
- Cliëntenbeweging GGZ
- Palliatieve zorg
- Autisme
- Beroepsverenigingen
- ACTUA decentralisaties
- Speciaal onderwijs
- Publicaties + Podcasts
- Webshop
- Aandeelhouders
Zoek je een boek? Bezoek ons:
|
1946 Benjamin Spock Auteur van de opvoedingsbijbel |
     |
|
|
De openingszin van zijn miljoenen-seller Commonsense book of baby and childcare (1946) was misschien wel zijn trefzekerste schot in de roos: ’U weet meer dan u zelf denkt.’ Vanaf die eerste pagina konden ouders die zijn boek lazen dus de rug rechten in een zelfvertrouwen waarnaar ze zo wanhopig op zoek waren bij het opvoeden van hun kroost. Dr. Spock lanceerde in zijn boek de baanbrekende boodschap dat niet alleen baby’s en kleuters instinctief wisten wat goed voor ze was, maar dat dat ook gold voor de ouders zelf. Benjamin Spock studeerde pedagogie en psychologie aan de universiteit van Yale (hij won zelfs een gouden olympische medaille in het roeiteam van zijn universiteit) en werd zelf door zijn strikte ouders met het voor die tijd gebruikelijke mengsel van bijgeloof en strengheid opgevoed. Zo was het de jonge Bennie verboden bananen en komkommers te eten - een verbod waarover hij zich tot op hoge leeftijd vrolijk over kon maken. In 1943 schreef hij in opdracht van een klein uitgeverijtje een pedagogisch handboek, dat de basis vormde voor zijn in 1946 verschenen Baby- and childcare, waarvan er zo’n 50 miljoen exemplaren in 39 talen over de toonbanken zouden gaan. De eerste Nederlandse editie verscheen in 1950 met als titel Baby- en kleuterverzorging (later is kleuter vervangen door kinder). Deze telt inmiddels 59 drukken. Tot aan de publicatie van Spocks boek bestond buiten professionele kringen wel enige kennis over babyverzorging maar nauwelijks over de opvoeding van kinderen. Jazeker, ze moesten op gezette tijden eten en op de pot, en vooral flink kort gehouden worden. Maar het gedachtegoed uit de wereld van psychologie en pedagogie sijpelde onherroepelijk door en het was Spocks verdienste dat hij hierop voortbouwde en op een begrijpelijke manier inzicht gaf in de belevingswereld van de kleine wereldburger. Als ooit een publicatie het juiste boek op het juiste moment was, dan was het zijn Baby-en kindverzorging: er werden na de Tweede Wereldoorlog meer kinderen geboren dan ooit tevoren, het besef dat zij de toekomst hadden was universeel doorgedrongen en de ouders hadden meer tijd en geld dan enige generatie voor hen. Het merkwaardige was dat Spock die nieuwe generatie opvoeders weliswaar inprentte dat ze hun eigen instincten moesten volgen, maar dat het gevolg overal hetzelfde was: de jonge vaders en moeders volgden niet hun eigen instincten, nee ze volgden Spock! In de jaren zestig en zeventig zouden miljoenen ouders overal ter wereld bij elke huil-drift-of ongehoorzaamheidsaanval van hun peuter onmiddellijk naar ’Spock’ grijpen in de hoop daar raad te vinden over wat ze moesten doen. Dr. Spock zelf zou niet alleen vanwege zijn pedagogische theorieën een controversieel figuur blijven. De waardering voor zijn werk sloeg na de jaren zeventig radicaal om: hij werd algemeen als hoofdschuldige beschouwd voor de permissiveness die nieuwe generaties Amerikaanse kinderen tot onhandelbaar en antiautoritair maakte. Zijn politieke activiteiten droegen ook al niet bij tot een bestendiging van zijn populairiteit: hij was een niet aflatend activist tegen de Vietnam-oorlog en werd in 1972 zelfs president kandidaat voor de ultra-progressieve Peace and Freedom Party. En hoe duidelijk en gearticuleerd zijn denkbeelden over opvoeding ook mochten zijn, als vader stelde hij weinig voor; dat getuigden althans zijn beide zoons, die hem een ijskoude pa noemden die zijn kinderen nooit knuffelde. ’Hij was altijd bang wat de buren zouden denken.’ Auteur: Jan Donkers Overgenomen (met actualisatie) uit: Jan Donkers (2000), De Amerikaanse droom in Nederland 1944-1969. Uitgave SUN, pp. 96-97.
Publicatiedatum: 14-03-2021
Datum laatste wijziging :14-03-2021 |
|
|
|