(ideële mededeling)
Zoek je een boek? Bezoek ons:
 |
Conny Kooijman (1954 - )verstandelijke gehandicaptenzorg,richtte in 1995 de LFB (Landelijke Federatie Belangenverenigingen), een belangenorganisatie voor en door mensen met een verstandelijke beperking, waarvan ze tot 2020 directeur en boegbeeld was. Conny Kooijman (1953) was in 1995 één van de oprichters van de LFB (Landelijke Federatie Belangenverenigingen), een belangenorganisatie voor en door mensen met een verstandelijke beperking. Het belangenbehartigen van lotgenoten was voor haar een vanzelfsprekendheid, het was er als het ware met de paplepel ingegoten. Zelf vertelt ze daarover: ‘Op school begon dat al. Ik had oog voor de kinderen die buiten de groep vielen. Terwijl dat de leukste kinderen waren. Mijn ouders waren lid van “Voor het Zorgenkind”, de katholieke oudervereniging. Ik las de ledenblaadjes. Vanaf 1976 was ik lid van de oudervereniging VOGG, omdat ik geïnteresseerd was in mensen met een verstandelijke beperking en het zelf ook ben. Ik zat toen op een vormingscentrum’. Eind jaren zeventig ging Conny via de WSW in een sociale werkvoorziening werken en ze stelde voor dat er op het vormingscentrum een WSW-vormingsgroep kwam. Ze hielp mee bij het opstellen van het programma. Er kwam ook een groep die zich voorbereidde op begeleid zelfstandig wonen. Van het een kwam het ander. Kooijman werd lid van de vakbond Abvakabo en werd actief in de ondernemingsraad van de sociale werkplaats. Toen er sprake was van een landelijke vorm van belangenbehartiging was zij daar als vanzelfsprekend bij. Zij maakte samen met William Westveer deel uit van de initiatiefgroep, die uiteindelijk op 21 juni 1995 de LFB oprichtte. William Westveer werd algemeen directeur en bleef dat tot 2012. Enige tijd later trad ook Conny toe tot de LFB-directie, een functie die ze tot op de dag van vandaag bekleedt. Emancipatiemotor Onder hun leiding groeide de LFB gestaag. Er kwam subsidie, het aantal lokale verenigingen groeide, er kwamen regiosteunpunten. De LFB vormde een emancipatiemotor voor mensen met een verstandelijke beperking. Steeds vaker werd er met hen, in plaats van over hen gesproken aan directie en beleidstafels. Conny heeft daar heel wat uren aan doorgebracht. Een tegenslag was dat vanaf 2011 de subsidie werd afgebouwd. De Vereniging LFB moest reorganiseren, mensen ontslaan en ‘de markt op’. Ook Conny moest naar een andere werkgever omzien. Via de LFB kwam ze in 2013 voor Platform VG te werken, terwijl ze tegelijkertijd directeur van de LFB bleef. Tot die tijd werkten bij het Platform geen ervaringsdeskundigen, dus zij was de eerste. Platform VG is samen met de CG-raad gefuseerd tot Ieder(in) in 2014 en daarmee kwam Conny voor Ieder(in), een veel bredere organisatie gericht op mensen met een beperking en chronische ziekten, te werken. Waakhond Ze is er al die jaren onvermoeibaar op blijven hameren dat het perspectief van mensen met een verstandelijke beperking moet worden meegenomen in elke vorm van beleid. Dat zag en ziet ze als haar grote opdracht. Bijvoorbeeld als het gaat over toegankelijke informatie. Conny: ‘We zien dingen die mensen zonder verstandelijke beperking over het hoofd zien. De gedachtegang van mensen met een licht-verstandelijke beperking is anders. ” Ze is een soort waakhond wanneer het gaat over toegankelijkheid. Ze reist het hele land af en waar ze komt, ziet ze waar het aan schort op het gebied van toegankelijkheid. Ze doet er wat aan: door wat ze ziet te bespreken, opent ze ogen van mensen zonder beperking. Onder haar collega’s staat ze bekend als iemand die altijd overal bij is, met een tomeloze energie. Historische kennis Door haar levenslange inzet beschikt Conny Kooijman over veel historische kennis. Ze zet zich er persoonlijk voor in dat de Nederlandse geschiedenis van mensen met een beperking niet vergeten wordt. Ze werkte onder meer mee aan de Canon gehandicaptenzorg. Ze is ook nauw betrokken bij DisPlace: een online project over de geschiedenis van mensen met een beperking in Nederland. Ook zet ze zich in voor de Stichting Vergeten Slachtoffers. Zeker 200.000 gehandicapten en psychiatrische patiënten overleefden de Tweede Wereldoorlog niet en zijn vermoord door de nazi’s. Over hun geschiedenis is nog te weinig bekend. Conny’s droom is dat er ooit een museum komt, waar al die kennis en beelden terug te vinden zijn. ‘De geschiedenis van mensen met een beperking mag geen ondergeschoven kindje worden. Er valt heel veel van te leren.’ Nog lang niet klaar Haar werk als beleidsondersteuner heeft Kooijman veel gebracht, professioneel en persoonlijk. Dat Conny vanwege haar leeftijd moet stoppen bij Ieder(in), vindt ze maar niks. “Je moet lenig blijven om jong te blijven en daarvoor is meer nodig dan sporten en goede voeding. Met je hoofd scherp houden, kom je veel verder dan met alleen sporten.” Van met pensioen gaan wil ze daarom niks weten. Ze is nog lang niet klaar met opkomen voor mensen met een beperking en blijft actief voor de LFB en als ervaringsdeskundige. Deze biografische schets is door de redactie samengesteld op basis van een exit-interview op de site van IederIn en het venster over de LFB in de Canon gehandicaptenzorg.
Publicatiedatum: 10-01-2020
Datum laatste wijziging :14-08-2020 |