Sietske Altink

Sietske Altink (1954 - 2020)


emancipatie, wetenschap


Wetenschapper en publicist Sietske Altink was fel gekant tegen het criminaliseren van prostitutie. Ze vond het een eerzaam en legitiem vak.


* * *

Toen Gert-Jan Segers van de Christen Unie riep dat er in Amsterdam wel 8.000 sekswerkers actief waren, ging zij het fijntjes weerleggen. In werkelijkheid waren het er ongeveer 500, zo wist Sietske Altink.
‘Als het er 8.000 zijn en die moeten allemaal het minimumloon verdienen, dan moet iedere mannelijke Amsterdammer tussen 16 en 70 jaar minimaal zeven keer per jaar naar de hoeren gaan, rekende ze voor. Ze combineerde gedegen onderzoek met humor’, zegt hoogleraar Hendrik Wagenaar die veel met haar samenwerkte in allerlei onderzoeksprojecten.

Sietstke Altink kwam met bravoure op voor de rechten van de sekswerkers. ‘Als kleine vrouw van middelbare leeftijd deinsde ze er niet voor terug bij het binnentreden van een club gorilla’s opzij te zetten’, zegt Jan Visser die tien jaar haar collega was bij de Rode Draad, de voormalige belangenorganisatie voor prostituees.
De Schiedamse beschouwde prostitutie als een dienstverlenende bedrijfstak, waar ‘service professionals’ werkten die ook als zodanig benaderd dienden te worden. Ze vond het het een eerzaam en legitiem vak. Hiermee kwam ze niet alleen in aanvaring met christelijke politici waar hoerenlopen als een grote zonde werd gezien, maar ook met feministen die het een vorm van vrouwenonderdrukking vinden.

‘Het mooie was dat Altink zich altijd kon baseren op gedegen onderzoek en cijfers. Zij kon ook weerleggen dat de hele prostitutie draaide om vrouwenhandel. Uit haar wetenschappelijke onderzoeken bleek dat slechts 10 procent van de prostituees hier wordt geëxploiteerd, en vaak is dat nog door de eigen familie uit het land van herkomst’, zegt Wagenaar.
Zij keerde zich tegen het criminaliseren van prostitutie zoals in Zweden waar betalen voor seks strafbaar is. Volgens haar onderzoeken was het Nieuw- Zeelandse model van decriminalisering veel effectiever. Ze hield wereldwijd van Calcutta tot Taiwan lezingen over haar ideeën en ervaringen. Ze schreef de boeken Huizen van Illusies en Prostitutie en bordelen van de middeleeuwen tot heden. Met de samen met Wagenaar geformuleerde theorie over moreel beleid leverde ze een blijvende bijdrage aan de beleidswetenschappen.

Nadat de Rode Draad in 2012 ophield te bestaan en ook haar baan aan de Leidse universiteit ophield zette ze als historicus de website Sekswerkerfgoed op, waarmee ze het archief in veiligheid bracht.

Sietske Altink overleed op 2 december 2020 op 66-jarige leeftijd, ruim tien jaar na haar echtgenoot Ben Stam. Haar bourgondische levensstijl had haar gezondheid te veel ondergraven.
Uit de vele reacties op condoleance.nl bleek hoe geliefd ze was bij haar collega’s en activisten die voor prostituees opkwamen. ‘Hartelijk, gastvrij, goedlachs. Kritisch, erudiet, betrokken’, zo werd ze gekarakteriseerd. ‘Een gewaardeerd, buitengewoon en eigenzinnig activiste.’ ‘Een warmer pleitbezorger voor normalisering van de prostitutie in Nederland was er niet.’ Hendrik Wagenaar zegt dat ze ‘een groot gat achterlaat’.

Sietske Altink werd geboren in Delft in een gezin van twee kinderen. Na haar studie filosofie en geschiedenis in Rotterdam raakte ze geïnteresseerd in het denken over vrouwen met een slechte reputatiezoals sekswerkers.
In 1988 vond ze een baan bij de Stichting Mensenhandel (nu CoMensha). In 1995 stapte ze over naar de Rode Draad waar ze tot de opheffing bleef werken. ‘Van 2000 tot 2010 zaten onze bureaus bij De Rode Draad aan elkaar gekoppeld. Ze zat altijd maar te typen, zien kon ik haar meestal niet, verscholen achter haar beeldscherm en een rookgordijn’, zegt Jan Visser.

Deze biografische schets is overgenomen van de rubriek ’Het eeuwige leven’ in de Volkskrant van 27 december 2020.

Publicatiedatum: 06-01-2021
Datum laatste wijziging :06-01-2021
Auteur(s): Peter de Waard,
Links



design by Anne Van De Genachte / built by Dutchlion 2015 / Onderhoud door Rstyle