Ronald Kalka

Ronald Kalka (1951 - )


vrijwilligerswerk,


winnaar van de Utrecht Vrijwilligerstrofee in 2020, meer dan veertig jaar dagelijks actief in het vrijwilligerswerk, onder meer alvoorzitter van de Stcichting Asha en de voetbalvereniging Kismet.


* * *


Utrechter Ronald Kalka (1951) is al ruim 35 jaar voorzitter van Stichting Asha en veertig jaar van voetbalvereniging Kismet. Als vrijwilliger bij de Luisterlijn (voorheen Telefonisch hulpdienst Utrecht) bood hij jarenlang een luisterend oor of advies aan mensen die niet konden slapen. Hij geeft ook taalles en huiswerkbegeleiding, staat achter de bar en in de keuken, én organiseert activiteiten voor ouderen. Iedere zaterdag is hij aanwezig bij de huiswerkbegeleiding in Buurtcentrum Oase, daar is hij een vertrouwd gezicht voor de jongeren voor een prettige gesprek over hun toekomst. Voor al dit onbetaalde werk kreeg hij in december 2020 de Utrechtse Vrijwilligerstrofee.

Het zaadje van deze vrijwillige inzet werd in zijn jeugd in Suriname geplant. Kalka: ‘De huiskamer van mijn moeder zat regelmatig vol met mensen die ze hielp. Ik heb het dus als kleine jongen bij mijn moeder gezien, hoe zij altijd voor anderen klaar stond met raad en daad. Dat heeft mij enorm geïnspireerd! Later in Nederland zag ik veel Surinamers die niets om handen hadden of niet wisten hoe ze dingen moesten regelen. We voetbalden in het Julianapark, de groep werd steeds groter en zo is Kismet ontstaan.’

Stichting Asha
Zo ontstond ruim veertig jaar geleden ook de stichting Asha, een vrijwilligersorganisatie voortgekomen uit de n Surinaamse Hindostaanse gemeenschap in Utrecht. De organisatie werd in 1976 opgericht en met het idee om vanuit de eigen identiteit en culturele beleving zich thuis te gaan voelen in de samenleving. Dat streven staat nog steeds overeind. Kalka: ‘Asha is begonnen als zelforganisatie, dus helemaal door vrijwilligers en is dat nog steeds. Ze is ooit opgericht voor en door hindoestaanse Surinamers, maar dat is allang achterhaald. Nu hebben onze vrijwilligers, stagiaires en deelnemers ook een Marokkaanse, Turkse of Hollandse achtergrond. Net zo gemixt als de samenleving.’’ Het werk van de stichting Asha, waar Kalka als voorzitter één van de drijvende krachten is, is enorm divers. Huiswerkbegeleiding, voorlichting, dialoog, samenwerking met studenten, activiteiten met ouderen, hun connectie met de HU en het ROC: het is een lange lijst!

Ronald Kalka is inmiddels gepensioneerd, maar tijdens zijn werkzame leven had hij er een volle baan naast, eerst in de bouw, aan het eind als facilitair manager van een groot kantoor. Het werk bij de Luisterlijn deed hij naast zijn werk tien jaar lang vooral ’s nachts: ‘Er belden mensen die wilden praten over problemen, spanningen en eenzaamheid. De wereld is mooi, maar dit werk maakte me duidelijk dat er ook veel verborgen leed is. Ik heb er veel van geleerd.’

Helpen geeft energie
Kalka hoeft niet lang na te denken als hem wordt gevraagd waarom hij zich met hart en nieren inzet en waar hij de tijd vandaan haalt. ,Dat vragen mensen zich vaker af, maar ook bij mij zitten er gewoon 24 uur in een dag. Trouwens, ik doe dit niet alleen, maar samen met goede andere mensen. Maar als je écht wilt, heb je voor alles tijd. Wat mij drijft is dat ik er anderen mee help. Het geeft me energie en ik geniet enorm als anderen blij zijn. Overigens heb ik het ook dankzij mijn vrouw kunnen doen, al klaagt ze wel eens dat ik weinig thuis ben.
Hij toont zich een krachtige pleitbezorger van vrijwilligerswerk: ‘Vrijwilligerswerk doet heel veel met je: je leert er van, doet ervaring op, ontmoet nieuwe mensen, maakt nieuwe contacten en het is een nuttige tijdsbesteding. De maatschappij wordt er beter van en een ander is er zeker mee geholpen! De ontmoeting met de mensen, de vrolijkheid, de dankbaarheid. Daar geniet ik van en daar hecht ik veel waarde aan. Je beseft dat door jouw inzet - en die van andere vrijwilligers - veel activiteiten doorgezet kunnen worden.’

Waarderingsprijs
Dat hij in Utrecht de Vrijwilligerstrofee toegekend heeft gekregen doet hem zeker wat. Kalka: ‘Je wordt natuurlijk geen vrijwilliger om een prijs te winnen. Je doet het uit een eigen motivatie. Maar ik vind het natuurlijk ontzettend leuk dat mij zoiets overkomt: het is een bijzondere waardering voor mij. Maar ik zie het eigenlijk als waardering voor al die miljoenen vrijwilligers waar Nederland bekend om staat.’
Voorlopig is hij nog niet uitge-vrijwilligers-werkt. ‘Ik ga door zolang de gezondheid het toelaat. We hebben een appartement op Malta waar we zouden gaan wonen na mijn pensionering. Maar ook door het vrijwilligerswerk zijn we nog steeds hier. Ik vind het gewoon leuk om te doen. Al komt er een dag dat het stopt. Maar wat ik heb gedaan, gaat niet zomaar verloren, zegt het boeddhisme: alles rijpt op eigen tijd en wordt vrucht in eigen uur.’

Dit portret is gebaseerd op verschillende mediaberichten die verschenen nadat Ronald Kalka op 7 december 2020 de Utrechtse Vrijwilligerstrofee in ontvangst had genomen, waaronder dit interview in het Algemeen Dagblad van 8 december 2020.

Publicatiedatum: 19-05-2021
Datum laatste wijziging :19-05-2021
Links



design by Anne Van De Genachte / built by Dutchlion 2015 / Onderhoud door Rstyle