Verwante vensters
1981 Corrie Kersten
Mensen met autisme een thuis geven
eerste   vorige   homepage   volgende   laatste
“Kinderen met autisme werden vaak in instellingen geplaatst voor kinderen met een verstandelijke beperking, terwijl ze veelal een normale intelligentie hadden”. Daarom ben ik mijn eigen kinderhuis gestart. Ik wist van jongs af aan al dat ik zoiets wilde doen.”

In 1981 richtte Corrie Kersten (1939) de Boerderij in Reek op (Noord-Brabant, bij Grave, niet ver van Oss). De Boerderij bood plek aan kinderen met autisme die na hun verblijf in een behandelsetting nog niet of misschien wel nooit terug naar huis konden en dus een ander thuis nodig hadden. Een thuis waar ze hun hele leven kunnen blijven.

Corrie Kersten was aanvankelijk werkzaam bij de school van het Paedologisch Instituut te Nijmegen, waar haar belangstelling voor kinderen met ontwikkelingsstoornissen werd gewekt. Zij besloot in Reek een klein kindertehuis voor deze groep te beginnen. Op 20 augustus 1966 startte zij in een vleugel van een basisschool en maakte ze haar droom waar. In 1968 werd haar kinderhuis officieel ‘Stichting Kinderhuis Reek.’

Kinderhuis Reek groeide en bloeide en trok veel kinderen met autisme aan. Er konden echter alleen kinderen tussen de 3-8 jaar opgevangen worden. Voor Corrie Kersten onaanvaardbaar, want sommige kinderen waren dan vaak nog niet toe aan terugplaatsing in het gezin van herkomst. Zij woonde zelf in een boerderij dicht bij het kinderhuis en besloot deze in een woonverblijf voor kinderen met autisme te veranderen. “Er was in die tijd geen goede opvang voor hen. Dat was het begin van De Boerderij, om hen toch een thuis te geven.”

Onder de vlag van Kinderhuis Reek en met ondersteuning van de aan het Kinderhuis verbonden kinderarts, psycholoog en neuroloog van de Radboud Universiteit Nijmegen ging de Boerderij in 1981 van start. Kinderen werden groot en kregen andere behoeftes, na school kwam werk en zo groeide de Boerderij uit tot een Woon-Werkgemeenschap Autisme. Het werd al snel duidelijk dat Corrie Kerstens wens: ‘mensen met autisme een thuis geven’ in vervulling kon gaan. “Onze bewoners zijn zoals ze zijn. We hebben respect voor wat ze wel kunnen en proberen ze een zo volwaardig mogelijk leven te geven. Daarbij bieden we structuur en nabijheid.” Door haar werk is Kersten een icoon in de zorg voor mensen met autisme geworden. “Vroeger dacht men nog dat autisme te genezen was”, zegt ze. “Nu weten we beter: autisme blijft, maar door een juiste behandeling en een aangepaste omgeving kunnen mensen met autisme heel goed functioneren. Ik ben het op mijn eigen manier gaan doen, met volledige acceptatie van hun bijzondere gedrag.”

De Boerderij heeft vele jaren deel uitgemaakt van GGZ Oost-Brabant maar valt sinds 1 juli 2021 onder de zorg van het Regionaal Autisme Centrum (RAC).

In het Biografisch Portaal Sociaal Werk is van de hand van Mariet Paes een uitgebreide biografie van Corrie Kersten opgenomen.


Publicatiedatum: 28-09-2018
Datum laatste wijziging :01-08-2021
Verwante vensters
Extra Ludo, je zag er niks vreemds aan

(uit Dagblad Tubantia, Dagblad van het Oosten, Hengolo’s Dagblad, 8 november 1980)

Geert en Andrea hadden nog nooit van Reek gehoord. Uit de verhalen moest het daar wel goed zijn. Andrea: “Toen we er voor het eerst kwamen, voelde je gewoon dat de sfeer er goed was. Er werd geleefd, er kon zoveel. Het had niets weg van een inrichting. Het was er gezellig, open, ontspannen, leuk. We konden Ludo dan wel niet meer thuis houden, maar hier waren we geneigd om een beetje in wonderen te gaan geloven.
Toen Ludo in Reek kwam was hij vijfeneenhalf jaar. In halve uurtjes hebben ze bekeken of hij interesse had in lezen. In die halve uurtjes heeft hij leren lezen als een jongen van acht. Maar hij leest alleen dat wat hem interesseert. Hij leest niet: Jan heeft het koud en doet een sjaal om. Dat wil hij niet, want dat interesseert hem niet. Maar wel als je hem laat lezen over kazernes, soldaten en tanks. Daar mogen hele moeilijke woorden in staan. Die pikt hij zo op. We hebben juffrouw Corrie gevraagd hoe zij Ludo op zijn twintigste ziet. Misschien dat hij in het gunstigste geval onder begeleiding op kamers kan wonen. Misschien komt hij in een baan terecht als tekenaar of schilder. We stonden versteld toen Corrie zei dat Ludo wel zijn rijbewijs zou halen, want hij heeft gevoel voor ruimte.”
Links
Video

eerste   vorige   homepage   volgende   laatste