Tot halverwege de 19de eeuw werden patiënten met psychische problemen gezien als bezeten van de duivel. Later kreeg het de naam hysterie waarmee het gezien werd als een ziekte die te genezen was. Aan de term hysterie kwam ook een stigma en deze mensen bleven als de buitenbeentjes van de maatschappij gezien worden.

In 1963 bracht Erving Goffman zijn boek Stigma, notes on the management of spoiled identities uit. In 1971 verschijnt de Nederlandse vertaling onder de titel Stigma, gedachten over leven met een geschonden identiteit. Dit boek is een essay waarin hij stigma onder de loep neemt. Volgens Erving Goffman (1922-1982) schiepen de oude Grieken het woord stigma, dat letterlijk een tatoeage of een ander soort verminking op de huid betekent. Dit werd vroeger gebrandmerkt in de huid van criminelen, slaven, of verraders om zichtbaar te maken dat deze mensen als onzuivere personen geïdentificeerd waren. Tegenwoordig is stigma de negatieve reacties op een afwijkend kenmerk van een persoon of een groep.

In 1908 werd door Eugen Bleuler (1857-1939) de term schizofrenie bedacht en deze term is tot op de dag van vandaag een afschuwelijk maatschappelijk stigma. Met de komst van de DSM in 1952 werd het stigmatiseren vergroot. Mensen krijgen in de hulpverlening een label en worden door zowel de omgeving als hulpverleners in hokjes geplaatst.
Dat effect is beklijvend aangetoond door David Rosenhan. Die liet begin jaren zeventig een aantal acteurs voorwenden dat ze last hadden van hallicunaties en zich opnemen in de psychiatrie. Eens opgenomen vertelden ze zich weer goed te voelen. Helaas hadden ze ondertussen wel een psychiatrisch label gekregen, en was het niet zo eenvoudig daar van af te geraken.

Roy Porter (1946-2002) schrijft in 1998 dat mensen een diep gewortelde psychologische neiging hebben om in wij/zij verhoudingen te denken om ons op die manier zelf niet in die groep te bevinden. Dit wordt ook wel de etiketterings-, labelings- of stigmatiseringstheorie genoemd.

Recent internationaal onderzoek genaamd stigma en stigmabestrijding geeft inzicht over waarom men stigmatiseert. Annette Plooy van kenniscentrum Phrenos in 2007 zegt na onderzoek dat we denken dat mensen met een psychische aandoening gevaarlijk zijn. Wanneer je een psychische aandoening hebt ben je onvoorspelbaar en niet in staat algemeen aanvaarde sociale rollen te vervullen. Mensen met een psychische aandoening zijn zelf verantwoordelijk voor hun toestand en psychische aandoeningen zijn chronisch en hebben een slechte prognose.
Gevolgen van stigmatiseren zijn sociale uitsluiting, discriminatie en zelfstigmatisering. Men gaat de maatschappij steeds meer geloven, dat men inderdaad zelf heeft gezorgd voor wie of wat ze nu zijn.

In Engeland hebben ze een nationaal antistigma campagne gehouden 'Time to Change; Let's end mental health discrimination'. Op 16 juni 2010 was de start in het Dolhuys in Haarlem om dit ook in Nederland te verwerkelijken. Het werd ‘samen sterk tegen stigma’ genoemd en loopt tot 2015.