“Kastijding en tuchtiging, zooals de heeren Van Deth en Van Houten dat noemen in hun brochure, heb ik op Neerbosch nooit gezien of gehad, gewone straf wel zooals een jongen moet hebben, maar menig keer gewaarschuwd, heb ik in die 8 jaren maar eens straf van mijnheer Van ’t Lindenhout gehad en nog dank ik hem er voor. Ja zelfs honderden oud-weezen vragen aan vader Van ’t Lindenhout om raad en daad en meestal wordt art. 16 van het Reglement der inrichting in toepassing gebracht. „Indien wij ons in de maatschappij gedragen naar behooren, dan vergeet vader Van ’t Lindenhout ons nooit." Neen, in een woord ik had het op Neerbosch in allen deele niet beter kunnen hebben, want met groote droefheid in mijn hart moest ik scheiden van Neerbosch om voor mijn eigen onderhoud te zorgen, en dat zullen honderden oud-weezen met mij willen getuigen, maar niet die ondankbare kinderen van den zeekapitein Van Deth, die hebben zeker alles afzonderlijk gehad. En dat vader Van ’t Lindenhout nu in zulk een mooi en schoon huis woont, „door de weezen zelfgebouwd," dat gunnen wij, oud-weezen, hem van harte, dat heeft hij dubbel aan één wees verdiend. En wat was er van die duizenden geworden, zoo vader Van ’t Lindenhout het geloof niet had ontvangen, dat God een Vader der weezen is en de Heere God hem er voor gebruiken wilde? Ik noodig alle lezers van bedoelde brochure uit om mij te ontbieden, dan zal ik uit eigen ervaring van mijn 8-jarig verblijf als weesjongen (geen verwaarloosde weesjongen) getuigen van die heerlijke stichting, waar ik ook nadien tijd zoo menig keer geweest en altijd even vaderlijk en moederlijk ontvangen ben. Zoo zal ik u toonen dat alles groote leugens en wraakzucht is.”