Dit zijn de aanbevelingen van Annet van Zon:

1. Zet in op gedeeld opvoederschap.
Vanuit de notie dat onze inzet misschien wel het meest gericht zou moeten zijn op ondersteuning van ouders, om hen te helpen de ouder te worden die ze hadden willen zijn. Laten we programma’s ontwikkelen die dit mogelijk maken, of interventies verstevigen of oppoetsen die hier al op gericht zijn. We kunnen daarbij leren van andere programma’s waarbij ouders groepsgewijs samenwerken aan opvoedkracht en elkaar feedback geven. Juist dit leren van elkaar en het delen van ervaringsdeskundigheid blijkt een krachtig middel te zijn.

2. Maak gebruik van de kracht van pleegouders om gedeeld opvoederschap vorm en inhoud te geven.
In de ene situatie zal dat meer mogelijk zijn dan in de andere situatie en dat is prima! Wanneer we erop inzetten ouders het vertrouwen te geven dat ze er mogen zijn voor hun kind en een wezenlijk onderdeel uitmaken van de opvoeding, dan kan dat ook in op het oog heel kleine zaken zitten. Evenzeer zullen we pleegouders het vertrouwen moeten geven dat zij in staat zijn om de wereld van het kind heel te houden, met vallen en opstaan en soms dwars door alle emoties heen. Gedeeld opvoederschap, een groots gebaar!

3. Ervaar de kracht die uitgaat van de geste van het vertrouwen geven.
Er ontstaat ruimte en een ander perspectief. Doe dit vanuit de wetenschap dat er geen zekere uitkomst is, en dat het geven van vertrouwen niet causaal leidt tot het geluk van kinderen. Het betekent wel dat er een kans ontstaat, een plausibiliteit, ‘stel je voor...’ En wat kunnen wij als professionals, beleidsmakers, bestuurders doen om die kans zo groot mogelijk te laten zijn? Hoe kunnen wij op onze beurt vertrouwen geven, ruimte maken en goede omstandigheden creëren om echt te transformeren?

4. Laten we nieuwe taal maken en met nieuwe begrippen gaan werken!
Hanteer bijvoorbeeld een ‘opvoedbelofte’ in de plaats van het Opvoedbesluit. Organiseer een krachtige bevestiging van de gezamenlijke inzet om een kind heen, waarbij het gaat om een belofte, om toewijding en diep commitment: Wij maken ons verantwoordelijk voor de opvoeding van dit kind, van ons kind. Dat beloven wij!

5. Laten we verhalen verzamelen
over hoe dit werkt, over de successen die er zijn, en over de stenige paden die bewandeld worden. Het lukt niet altijd en niet overal goed en dat mag ook gezegd worden.

En al lukt het maar in een deel van de pleegzorgplaatsingen om op deze manier de wereld van het kind heel te houden, het ongedeelde kind gekoesterd in gedeeld opvoederschap, dan is er een wereld gewonnen.