Canon Volkshuisvesting Nederland, Huisvesters van het volk

NIEUW

Home
Overzicht
Toelichting bij deze Canon
Huisvesters van het volk
Wandeling Klarendal
Bestel de boekeditie
Biografisch portaal
Sociaal werker van het jaar
Nederland
Vlaanderen
Internationaal
- Internationale denkers
- History of Social Work
Publicaties + Podcasts
Webshop
Aandeelhouders
Extra

CANON-plein

Actueel

Nieuw podcast-#12: Jules van Dam & 30 jaar Tussenvoorziening. Van koffie en dekens uitdelen vanuit een bus naar Housing First.

Zoek je een boek? Bezoek ons:

Wim van Es (1935 - 2016)

Rotterdamse stadsvernieuwer zonder sloopkogel

PvdA-staatssecretaris Jan Schaefer van Volkshuisvesting ('In gelul kan je niet wonen') creëerde de voorwaarden voor grootschalige renovatie van de binnensteden in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Wethouder Jan van der Ploeg (PvdA) zette het in Rotterdam bestuurlijk in gang. En zijn directeur Wim van Es (1935-2016) van de Dienst Volkshuisvesting, PvdA-sympathisant, voerde het onder het motto 'geen woorden maar daden' in de praktijk uit.

Hij was in leren jack en zwarte spijkerbroek de kwajongensachtige straatvechter naast de grijze eminentie Van der Ploeg. Ze deelden een sociaal hart, een christelijke achtergrond en de gedrevenheid om van stadsvernieuwing in Nederland een succes te maken en aan de opruiming van 'krot'woningen met de sloopkogel een einde te maken. 'Bij Wim van Es straalde de passie ervanaf. Hij werd echt kwaad als een plan niet voortvarend genoeg werd uitgevoerd. En dankzij die passie kreeg hij de argwanende bewoners mee', zegt Hugo Priemus, emeritus hoogleraar van de TU in Delft.

Van Es was een domineeszoon, geboren in het Friese dorpje Warns. In 1946 verhuisde het gezin naar Rotterdam. Hij studeerde bouwkunde aan de HTS, waarna hij in 1960 begon bij twee bureaus die de wederopbouw in Rotterdam begeleidden. Maar als idealist wilde Van Es in dienst treden bij een gemeente om het algemeen belang te dienen. In 1969 kreeg hij die kans in Gouda. Tegelijkertijd volgde hij een opleiding aan de Academie voor Bouwkunst te Amsterdam, waar hij afstudeerde op de vernieuwing van de Afrikaanderwijk in Rotterdam-Zuid. Zijn toenmalige mentor Elizabeth Poot zou later zijn vaste partner worden.

In 1973 kwam hij naar Rotterdam, waar hij met zijn neus in de boter viel. Wethouder Van der Ploeg wees in het college van burgemeester André van der Louw elf wijken aan die voor stadsvernieuwing in aanmerking kwamen. Particuliere huurwoningen die in slechte of zelfs onbewoonbare staat verkeerden, kocht de gemeente op voor bedragen van 4.000 tot 5.000 gulden, waarna ze ter beschikking werden gesteld aan de woningbouwverenigingen.

Na korte tijd als projectcoördinator te hebben gewerkt in de wijk Feijenoord kreeg Van Es de ambtelijke leiding. Hij zou tot 1988 directeur Volkshuisvesting in Rotterdam blijven. Met zijn eigen bedrijfje werkte hij aan projecten in Utrecht, Harlingen en Spijkenisse. Hij bleef ageren tegen sloopplannen, zoals die van Nieuw-Crooswijk waarbij de eerste generatie woningwetwoningen, gebouwd tussen 1913 en 1935, tegen de grond moesten. Van Es kreeg in 2002 de Laurenspenning voor zijn 'jarenlange onbaatzuchtige en energieke inzet voor de presentatie van de bouw- en wooncultuur in Rotterdam'.

Lichte bewerking van het 'In Memoriam',
dat op 25 februari 2016 verscheen in de Volkskrant.

Auteur(s): Peter de Waard,

Biografie

Vensters